Op de middelbare school zaten we maar met 10 mensen in de klas bij scheikunde. Zo hadden we een klein hecht groepje, waardoor de band tussen de leerkracht met de leerlingen ‘closer’ werd. We hadden lol in de klas, maar was het moment om echt serieus te zijn dan waren we dat dircect. Daardoor ontstond er extra tijd dat er proefjes konden worden gedaan.
Toen wist ik het al; ik wil lesgeven in scheikunde. Mijn intresse werd gewekt door de alledaagse dingen met ‘scheikundige’ ogen te bekijken (waarom is het blad van de boom groen en is de lucht blauw). En de doorslaggevende factor was wel dat je experimenten kan uitvoeren in de klas. Je hebt niet alleen wat te vertellen, je hebt ook wat te zien.
Dan heb je natuurlijk ook nog; dat wat die leraar jouw hebt bijgebracht wil je ook anderen bijbrengen. Wat ik wil overbrengen is; Scheikunde van het vage, ingewikkelde onbekende verduidelijken door het toe te passen in het dagelijks leven.
Twee vrienden van mij gingen scheikunde studeren en ik werd hun ‘huiswerkbegeleidster’. Het geeft je zowieso een machtig gevoel om problemen op te lossen en uit te leggen aan derden. Kennis bij brengen.
Zo kwam ik op het idee om de opleiding te doen voor het leraarschap. De uitdaging voor mij is; intresse op te wekken (wat mijn docent mij bijbracht) en het aan een hele groep uit te kunnen leggen. Maar mijn aller- allergrootste uitdaging is om de wetenschap van z’n geitenwolle sokken en ribbroek imago af te helpen.En waarom ehva en geen hu?
Op de EHVA werd mij aangeraden de bevoegdheid te halen in het vak natuurkunde. Met mijn HLO-diploma kan ik dan zowel natuur- als scheikunde geven.
Op de HU zou ik de volledige scheikundeopleiding moeten volgen, zonder enkele vrijstellingen. Het idee om direct voor de klas te moeten staan stond mij ook niet aan.
Daarom EHVA, verkort en straks 2 troeven om mee te solliciteren.